صنعت حمل و نقل هرکشوری بیانگر وضعیت اقتصادی و میزان توسعه صنعتی آن کشور است ،به نحوی که این صنعت را باید یکی از عوامل مهم در توسعه اقتصادی،فرهنگی ،اجتماعی و ... هر جامعه ای به شمار آورد.

 اهمیت این صنعت چنان است که اندیشمندان اقتصادی دنیا معتقدند،اگر در آغاز قرن 21 کشورهای توسعه نیافته به این صنعت توجه لازم را نداشته باشند ،رشد و توسعه این کشورها به حداقل خواهد رسید.براین اساس و با توجه به شرایط اقلیمی و جغرافیایی ایران ، نقش این صنعت را در توسعه همه جانبه کشور بخوبی می توان درک کرد.علاوه براین ، موقعیت ژئواستراتژیک و ژئوپلیتیکی ایران، این امکان را می دهد که بتواند به عنوان قطب اصلی حمل و نقل منطقه ای به ایفای نقش ترانزیتی بپردازد.

 گسترش روز افزون توسعه حمل و نقل در دهه اخیر در جهان ، به عنوان یکی از مهم ترین محورهای توسعه و رشد کشورهای توسعه یافته و درحال توسعه ، مطرح شده ، و از جایگاه ویژه ای در برنامه های توسعه اقتصادی ، اجتماعی ، فرهنگی و تکنولوژیکی کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه ، برخوردار است.رشد فعالیت های اقتصادی و اجتماعی در ایران لزوم جا به جایی سریع و در نتیجه افزایش روزافزون تقاضا ،بخش حمل و نقل را یک ضرورت اجتناب ناپذیر ساخته است.از طرف دیگر صنعت حمل و نقل بعنوان یک عامل بسیار مهم در توسعه اقتصادی ، اجتماعی  و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران می باشد، لذا اطلاع داشتن از چالشها و فرصت هایی که در این صنعت وجود دارد ،باعث ارائه راهبردها ، سیاست گذاری ها ،سرمایه گذاری و در نهایت توسعه آن می گردد.
 
  همانطور که گفته شد،وضعيت حمل و نقل هر كشوري يكي از شاخص هاي اصلي سنجش توسعه يافتگي است كه توسعه آن اثرات وسيعي بر ساير بخش ها مي گذارد.حمل و نقل از ضرورت ها و اساس مبادلات بازرگانی و کلید توسعه اقتصادی و اجتماعی است، بنابراین نارسایی در حمل و نقل، رشد اقتصادی را متوقف ساخته و از کارآیی بخش های اقتصادی می کاهد و فعالیت های اقتصادی را در حد خود مصرفی محدود می نماید. به همین دلیل است که متخصصان حمل و نقل اعتقاد دارند که بین کارآیی در بخش حمل و نقل و کارآیی عمومی اقتصاد ،تولید ، اشتغالزایی و رشد اقتصادی رابطه ای مستقیم وجود دارد و حمل و نقل را واسطه میان فعالیت های کشاورزی، صنعتی، بازرگانی و خدماتی در سطح ملی و بین المللی می دانند. بنابراین، حمل و نقل یکی از عناصر اصلی و کلید توسعه و تحول در کشورهای پیشرفته به شمار می رود. چنانچه ارتباط این کشورها با خارج قطع شود، علیرغم تکنولوژی پیشرفته، موقعیت جهانی خود را از دست داده و چرخ غول آسای اقتصاد شکوفای آنان از گردش باز می ماند.

گروهی دیگر، حمل و نقل را قلب جریان توسعه می دانند و عقیده دارند حمل و نقل در توزیع درآمد و کاهش نابرابریهای اقتصادی و اجتماعی، زدودن آثار فقر و درماندگی و کاهش اختلاف درآمد مناطق شهری و روستایی نقشی مؤثر دارد.
حمل و نقل اغلب مهمترين عامل تعيين كننده در مكانيابي صنعتي مطرح است . در هر سيستم اقتصادي خواه پيشرفته يا ابتدائي ، ضرورت جابجائي مواد ، كالا ، انسان ، ايده و نوآوري به درجاتي وجود دارد . زيرا تمامي فعاليتهاي اقتصادي انسان در يك مكان جمع نيستند . كشورهاي پيشرفته صنعتي از يك سو ، به منظور حفظ جريان توليد خود بطور وسيعي به مواد اوليه دور دست وابسته هستند و از سوي ديگر بيشترين سعي را به منظور دستیابی به بازارهاي جهاني مبذول مي‌دارند . به اين ترتيب حركتهاي حمل ونقل بين المللي در زمينه كالا بسيار گستـرده‌تر است و از نقطه نظر ساختاري نيز شبكه حمل ونقل‌ از پيچيدگي بيشتري برخوردار است . به اين صورت حمل و نقل از ضروريات عيني اقتصاد جهاني و قدرتهاي سياسي بحساب مي‌آيد.
بسياري از اقتصاددانان و برنامه ريزان يكي از عوامل موثر رشد و توسعه اقتصادي را در توسعه حمل و نقل و تسهيلات ارتباطي و خدمات وابسته به آن مي‌دانند . اصولاً بخشهاي مختلف اقتصادي در تقابل و تاثيرگذاري بر يكديگر هستند ، اما تاثير حمل و نقل بر ساير بخشها گسترده تر و عميقتر از ديگر  فعاليت ها است . اثر حمل و نقل در اقتصاد كلان و سهم آن در توليد ناخالص ملي ، سرمايه گـذاري  ، اشتغال ، ارزبري و ديگر شاخصهاي حسابهاي ملي و همين طور نقش مهم آن در توسعه اقتصادي و اجتماعي و فرهنگي در ابعاد ملي و منطقه اي و نظام دفاعي كشور و رفاه و امنيت ملي اثري تعيين كننده است . توسعه ناوگان حمل و نقل و تاسيسات زيربنائي مورد نياز آن اعم از راه ، فرودگاه ، بندر ، راه آهن ، انبار و سيلو مي‌بايست با توسعه ساير بخش ها هماهنگ باشد و ضعف و قوت در اين بخش به طور مناسب بر ساير بخشها تاثير خواهد گذاشت .

علی محمودی سرای/رئیس مجمع ایران برای فردا